van toba naar medan

Woensdag 20 juli 2011
Weer een reisdag, van Brastagi gaan we verder richting het Toga meer. Om 8 uur zat de vaart er weer in. Gisteren waren Charlotte en Jan al ziek geworden. Vanochtend is Jeroen ziek. Je ziet dat iedereen aan de beurt gaat komen. De eerste stop was bij een kampong van de Karo-Batak dorpje – een volk in Indonesië die oorspronkelijk uit Maleisië zijn gekomen. We mochten in een buis komen kijken. Het huis stond op een soort palen en via een trapje kon je naar binnen klimmen. Het dak was heel hoog met voor en achter een hoge punt met afbeeldingen van de horens van Buffels die voor bescherming zorgde. Deze Batak verdelen het huis in drie zones. Onder het huis is de onderwereld. Het huis is de tussenwereld en het boven wereld is het piramidevormig dat en dat is van de goeden. In het huis leven ze met 8 gezinnen. Er is geen enkele privacy en ze koken ook in het huis, tussen elke gedeelte maken twee families gebruik van het vuur. Heel indrukwekkend. We hadden gisteren al gezien dat vrouwen soms kauwen op een iets waar de mond helemaal rood van wordt en wat een soort drug is. In dit huis waren er ook weer verschillende vrouwen die hierop aan het kauwen waren. We werden in het huis rondgeleid door een meisje die in dit huis woonde. Opa en Oma en haar moeder waren ook aanwezig. Ze sprak heel goed engels want ze had een toeristenopleiding gedaan in Medan en zou volgend jaar naar de universiteit gaan. Was heel mooi om te zien want het dorp leefde nog gewoon, iedereen was daar gewoon met z’n eigen ding bezig en het gaf helemaal geen toeristische indruk.
Weer verder op de weg en nu naar de Air Terjun Sipisopiso – een waterval van 120 meter hoogte en een prachtig vergezicht over het Toba meer. Met een aantal zijn we een stuk naar beneden gelopen, was lekker om de benen even te strekken. De volgende stop was een theehuis hoog boven het Toba meer. Hier hebben we thee en koffie gedronken en onze eigen lunch mogen nuttige. We kregen ook nog gebakken banaan – pisang goreng, was best lekker.
Via een prachtige weg maar smal en slingerend moesten we nog een goed uur rijden voordat we bij de boot waren in Prapat.. Alle spullen uit de bus en varen maar.
Het Toba meer is ontstaan miljoen jaar geleden door één van de grootste vulkaan uitbarstingen ooit. Het ligt op 910 meter hoogte en het meer is enorm groot. Plaatselijk is het ruim 500 meter diep en in het midden ligt het eiland Samosir. Wij varen naar het plaatsje Tuk Tuk naar ons hotel Toledo Inn. Het ziet er geweldig uit met stoelen om aan het water te liggen, hele mooie zwemgelegenheid. We worden er allemaal blij van. Iedereen brengt snel de spullen naar de kamer, die er prima uitzien met een prachtig uitzicht op het meer, en gaat zwemmen of lekker een boek lezen in de zon. Sommige van de groep zijn ’s avonds in het dorpje gaan eten. Wij zijn in het hotel gebleven en hebben prima gegeten. Jiska een pannenkoen, Sigrid een hamburger. Suzan kip en Peter rundvlees in zoet-zure saus met rijst.
We eten en drinken dan gemiddeld voor 5 à 6 € p.p. Tot nu toe hebben we nog nergens wijn gedronken dus drinkt Peter af en toe een biertje en doen we het verder met water of cola.

donderdag 21 juli 2011
Om 8 uur weer met de boot op weg. We gaan weer een Batak dorpje bezoeken – Siallagan - maar nu de Toba-Batak. Dit ziet er heel anders uit. Het dorp is wel bewoond maar ziet er meer uit als een soort museum. De drie werelden komen hier ook weer terug alleen zie je dat er ook een kleur aan is gekoppeld. Wit voor de bovenwereld, rood voor de tussenwereld en zwart voor de onderwereld. Die drie kleuren zag je dan ook overal weer terug. Om weer naar de haven te lopen moesten langs allemaal marktkramen. Overal verkopen ze het zelfde en het is allemaal spot goedkoop maar je weet gewoon niet wat je ermee moet doen. Het gaf wel een vervelend gevoel want de mensen waren erg opdringerig. Weer verder met de boot naar Simanindo voor een speciale Tobo Batak dans. De muziek die er bij hoort komt erg monotoon over en het dansen oogt wat saai. Was niet echt bijzonder. Het was wel leuk dat een aantal van de kinderen mochten mee dansen.
Nu naar het honneymoon eiland om te gan lunchen en zwemmen. Daar zat ook een grote reiger kolonie wat prachtig was om te zien. Heel veel kleine witte reiger en van een zelfde grote ook licht bruine. En een aantal grote witte reigers met gele snavel.
De lunch, een rijsttafel, viel een beetje tegen. Onder tussen was ook grote jan ziek geworden.
Even gestopt bij ons hotel, alle kinderen haakte af en zijn lekker gaan zwemmen. Met een kleine groep doorgevaren naar Tomok en hebben daar de koningsgraven/tombes bekeken uit de 18e eeuw. Je zag mooi dat op een bepaald moment het christendom hier is gekomen en dat er dan een kruis op de graven verschijnt. De Bataks zijn overwegend christelijk terwijl het grootste gedeelte van Sumatra moslim is.
Teruggekomen bij het hotel snel wat spullen gepakt en het dorp in naar het internet café. Voor 10.000 roepia mochten we een uur internetten ( is 80 eurocent). Was leuk om Sjoerd in Italiënog even te spreken via Skype, de techniek staat voor niets. ’s Avonds met 16 man in het dorpje gegeten in het beste restauant volgens de Lonely Planet. Het was ook heel erg lekker. Met Jiska haar buik gaat het gelukkig weer goed. De meiden hebben saté gegeten met frietjes, ik noedels en gado gado en Peter rundvlees met rendan saus. Hier hadden ze ook wijn dus Wijnanda en ik namen een glaasje. Het bleek een soort port te zijn maar het smaakte prima ( 20.000 roepia = 1,60 €). Weer voor nog geen 5 € de man gegeten en het was super gezellig. Morgen weer om 7 uur ontbijt en met de boot een uur varen en dan nog 160 km. naar Medan met de bus. Wordt een zware dag maar nu eerst lekker slapen.

vrijdag 22 juli 2011
Zoals we al gewend zijn iedere morgen, drie witte boterhammen, een gebakken ei en een jammetje als ontbijt. Om 8 uur zaten we allemaal op de boot en na een klein uurtje stonden we weer op vaste wal waar de bus al stond te wachten. We mogen nooit zelf de koffers dragen omdat we dan mensen werkeloos maken. Ze krijgen er maar een paar centen voor het is wel hun bron van inkomen. Je voelt je er soms wel vervelend bij, net een stel decadente toeristen.
Onderweg nog gestopt bij een openlucht winkel met snoep, nootjes en ander lekkers gerund door chinezen. Ik ben nog steeds niet van mijn verkoudheid af en heb daar een drankje gekocht, hopelijk gaat het helpen want ik blijf hoesten. Daarna gestopt bij een supermarkt waar iedereen inkopen ging doen voor de lunch. Deze gebruiken we in de bus om tijd te winnen. Brood hadden we niet nodig want daarvoor hadden Catherina en Petra gezorgd. Ze hadden in Tuk Tuk een bakker gevonden die bruin brood bakte en ze hadden voor ons 6 broden besteld. Heerlijk bruin brood, wat kan dat lekker smaken. In de supermarkt hadden ze hagelslag, helaas ging pindakaas want dat hadden andere in een andere supermarkt al gevonden. De rit naar Medan was lang en het is druk maar we hebben al gehoord dat Java nog veel drukker is dus er staat ons nog wat te wachten. In Medan eerst het paleis van de sultan bezocht, Istana Maimoon. Dit is gefinancierd door de Nederlandse plantagehouders want die moesten de sultan een soort pacht betalen. In een bij gebouw leven nog steeds nazaten van de sultan. Ik vond het niet zo indrukwekkend. Toen naar de grote moskee van Medan, Mesjid Raya. Deze is in 1905 door twee Nederlandse architecten gebouwd: Dingemans en Klingenberg in opdracht van de sultan van Deli. De benen moesten bedekt zijn tot onder de knie anders kreeg je een sarong aan en de vrouwen moesten het haar bedekken. Het zag er dus geweldig uit. De moskee zag er heel mooi uit vooral hele mooie mozaïek. Omdat vrijdag de belangrijkste dag is voor de moslims moesten we ons nog haasten want de moskee begon al weer vol te lopen voor het 17.00 uur gebed. Toen naar ons hotel gelukkig maar 5 minuten van de moskee vandaan, het Garudaplaza hotel. Een prachtig hotel met mooie hele schone kamers. De kinderen zijn lekker zwemmen en wij gaan lekker douche en kijken of we dadelijk op internet kunnen. Morgen ochtend om 8 uur vertrekken we weer naar het vliegveld waar we om 11 uur naar Java vliegen. Omdat het toch snel 2 uur vliegen is en 1 uur tijdsverschil, klok een uur vooruit, zullen we morgen niet zo veel meer doen. We eten vanavond in het hotel of hier vlakbij. We hebben niet zo’n zin om de stad in te gaan. Na 21.00 uur moet je hier ook niet in de stad komen.