Van Pandagaron tot Yogyakarta

Dinsdag 26 juli 2011

Weer een lange reisdag voor de boeg. We gaan richting kust naar Pangadarang wat ligt aan de Indische oceaan. De weg was nog wel redelijk maar het verkeer is chaos. Overal is het druk op Java, langs de kant van de weg staan altijd huizen dus je komt overal brommertjes, vrachtauto’s, bussen en fietsen tegen en onze bus maar inhalen. Het is maar goed dat ik niet alles meekrijg want je snapt niet dat het altijd goed gaat. Het is wel zo dat iedereen weet dat er overal ingehaald wordt dus iedereen is er op voorbereid en geeft elkaar ruimte. Als onze chauffeur wil inhalen en hij krijgt geen ruimte dan toetert hij de hele tijd en het is hier een beetje het recht van de sterkste dus voor zo’n grote bus gaan ze wel aan de kant.
Onze route voerde ons langs de meest mooie beelden die je je kan voorstellen van Indonesië nl. de rijstvelden. Lonneke vroeg aan haar vader:”mag ik een foto maken van het paradijs”en dat paradijs gevoel hadden we allemaal. De bergen op de achtergrond en dan de verschillende hoogtes, terrassen, het was overweldigend. We zijn een aantal keren gestopt om het goed te bekijken maar eigenlijk de hele weg hadden we aan twee kanten rijstvelden die dan prachtig in het water staan. Ze hebben een soort dijksysteem dat ze kunnen doorbreken en dan krijgen de lager gelegen terrassen water. Voor de lunch wat broodjes in een supermarkt gekocht omdat we zo wat tijd besparen. We hebben onderweg ook nog een bezoek gebracht aan kampong Naga. Dit is een klein dorpje laag bij de rivier van ongeveer 110 huizen waar de daken zijn bedekt met palmbladeren. Ze leven daar nog met oude Sundanese tradities en gebruiken en zijn nagenoeg onveranderd gebleven ze maken bijvoorbeeld geen gebruik van machines en stroom. Ze zorgen zelf voor hun eigen voedsel en verbouwen ook volop rijst. Was erg leuk om rond te kijken maar het allerleukste waren de vissen. Ze hadden grote vierkanten visvijvers wat van één gezin was en waar ze ook in poepten en piesten als voedsel voor de vissen, grote Koykarpers maar ook kleine visjes. Die kleine visjes zijn van die visjes die je voeten schoonmaken. Het was geweldig, we hebben met een heleboel op een rijtje gezeten met onze voeten in het water en laten schoon knabbelen. Je voelt ze gewoon bijten, ik had er wel 20 aan elke voet. Een super leuke ervaring en dat helemaal gladde voeten en dat allemaal voor niks.
We hadden nog een hele lange reis voor de boeg. We kwamen pas rond 19.30 uur in het hotel aan in Pangadaran. Dit ligt aan de zuid kust van Java aan de Indische oceaan. De kinderen zijn eerst nog allemaal gaan zwemmen en daarna hebben we in het hotel gegeten. Het hotel is wel wat gedateerd maar wel schoon. Onze kamer heeft uitzicht op zee maar de balkon deur sluit niet zo goed dus we horen de golven wel heel erg goed. Omdat we aan zee zijn is de temperatuur heel prettig. Na een lange discussie onder de kinderen is er voor morgen voor het volgende programma gekozen: ’s morgens met de riksja (=fietstaxi) door verschillende kampongs en ‘s middags vrij om naar het strand te gaan. Kamers zijn gelukkig schoon, wel weer grote behoefte aan onderhoud en ’s nachts had ik ook weer gezelschap van een kakkerlak.

Woensdag 27 juli 2011

Om 9 uur stonden er 25 riksja’s klaar, voor iedereen één en in een grote optocht gingen we op weg. De eerste stop was de plaatselijke markt. Aan één kant zijn wij over de groente markt gelopen en aan de andere kant stonden onze rikja al weer te wachten. Toen naar de verschillende kampongs. Op de eerste kampong maakte ze tofu en tempeh van sojabonen. Ze waren volop bezig met het koken van de sojabonen en het maken van tempeh, een lange smalle vorm met plastic erin en op de bodem banaanblad, daarin wordt de gekookte hele sojaboon gedaan plastic wordt dicht gevouwen en op verschillende plaatsen vast geplakt en dit gaat gisten. Het is maar een paar dagen houdbaar maar de eiwitten zijn van zeer goede kwaliteit dus het is een geweldige goede en goedkope vlees vervanger. Het zijn gewoon hele kleine fabriekjes maar het maakt wel dat de mensen een goede boterham kunnen verdienen. De producten worden weer verkocht op de plaatselijke markt. Helaas ging het regenen dus snel naar de riksja waar de regenschermen naar beneden konden. Helaas moest de bestuurder gewoon in de regen fietsen. Gelukkig was de bui weer snel over zodat we de tweede kampong konden bezoeken. Hier haalde ze de buiten kanten van de kokosnoot om de kokosnoten te kunnen verkopen, dit gebeurde met een mes op een paal en dit ging met een behoorlijk geweld. Alles van de vruchten van een kokospalm wordt gebruikt. De groene buitenkant als brandstof, de buitenkant van de kokosnoot voor het maken van kokosmatten en andere kleden. Natuurlijk de kokos en kokosmelk ( klappermelk) om op te eten en te drinken, Toen naar een bedrijfje dat van palmsuiker karamel maakt en ook snoepjes van palmsuiker, rijst en kokos. Smaakte heerlijk. Die palmsuiker krijgen ze door een bakje te hangen onder de bloem van de kokospalm en dan klimt er 2x per dag iemand in de boom omdat bakje te legen. Van dit suikerwater maken palmsuiker en ook ze heerlijke karamel. Stukken kokos met warme kokospalm karamel smaakt heerlijk.
Met al die fietsen gingen we overal tussen de huizen door. Het was niet te geloven maar uit alle gaten en kieren kwamen kinderen maar ook volwassenen om ons te begroeten. Iedereen zwaait en roept “hello”. Zo geweldig leuk was dit want wij maar ook al die kinderen hadden er heel veel plezier in.
De derde kampong maakte wajang poppen. Niet de platte poppen maar met echte houten koppen gesneden uit ebbenhout omdat dit hout heel licht van gewicht is en de poppenspelen kunnen soms wel uren duren. De poppen worden ook geverfd en helemaal aangekleed en met één pop zijn ze ongeveer 3 weken bezig. We hebben ook demonstratie gekregen en dat was weer super leuk. Toen naar de laatste kampong, hier maakte ze kroepoek maar dan op een speciale manier. Ze maken een mengsel van vismeel, garnalen, kruiden en ze spuiten dit op een bepaalde manier. Daarna laten ze het via stomen garen en laten het daarna buiten drogen. Het zag er prachtig uit en het smaakte ook nog heerlijk.
Toen met de bedjacks weer richting het hotel maar dan via een andere route langs het strand. In 2006 is er hier een tsunami geweest door een aardbeving in Yogyakarta. Je ziet dan ook dat een groot stuk bij het strand helemaal leeg is, alles weggeslagen en er is ook nog een begraafplaats van mensen die niet te identificeren was. Heel indrukwekkend.
Wij hebben in hotel snel onze spullen gepakt en zijn naar het strand gelopen. Er lagen allemaal oude vissersboten op het strand. Dit zijn smalle boten met aan ieder kant een balk die weer bevestigd is aan de boot voor extra stabiliteit. Het zand is een beetje zwart omdat het vulkaanzand is en ziet er wel raar uit. Er waren wel kinderen in het water maar die hebben allemaal kleding aan ( zijn moslim’s). Heel veel buitenlanders kom je niet tegen, heel af en toe een gezin. Het water was heerlijk warm en Peter en de meiden zijn meteen gaan zwemmen. De zee zag er vlak uit en dan op eens komen er 2 of 3 hele grote golven en daarna is het meteen weer vlak. De rest van de groep kwamen al snel en alle kinderen gingen een bodyboardje huren om te body surfen. Ik heb het zelf een keer gedaan en het ging super.
Iedereen was in het water en Jannie en ik paste op de spullen en opeen ging het mis. Ik hoorde Jiska gillen en opeens was overal paniek. Wat was er nu gebeurt, er kwamen opeens geen 3 grote golven die opsloegen maar ze bleven komen dus de kinderen konden eerst gewoon staan met het water tot hun middel en opeens was het water een meter hoger. Sigrid had het snel door en vertelde het Peter die meteen zei : eruit. Sigrid is op eigen kracht er uit gekomen en Peter heeft Jiska tussen de armen genomen en is eruit gezwommen. Zij zaten iets minder diep, net niet in de omslag van de golven en hadden het misschien net iets eerder door dan de rest. Met een aantal andere ging het helemaal mis. Zij zaten net iets dieper en hadden pas later in de gaten wat er aan de hand was. Op een bepaald moment was bijna iedereen eruit alleen Jeroen van 15 en Jos en Lianne (een echtpaar) zaten nog midden in de branding en niemand kon iets voor ze doen. Paniek alom en de strandwacht met boot keek toe. Uiteindelijk heb ik gegild, geschreeuwd om een boot het water in te laten gaan. Een vissersboot ging en wij nog helpen om deze van het strand het water in te krijgen. Startte de motor ook nog niet meteen maar het signaal van het zien van de boot is welk het teken geweest zeker voor Jos en Lianne om vol te houden. Ze zijn uiteindelijk alle drie gered maar Jos had heel veel zeewater binnen gekregen en kreeg geen lucht en was helemaal slap toen hij op strand kwam. Hij is nog naar het ziekenhuis gegaan maar gelukkig was alles toch goed. Later hoor je van iedereen een puzzelstukje wie wat gedaan heeft en als we niet met zoveel waren geweest dan was het nooit gelukt om hier allemaal levend uit te komen. Zo verraderlijk die zee die opeens zo wild kan worden en een gigantische onderstroom heeft waar je niks tegen in te brengen hebt. Achteraf hoor je dat Jos al afscheid aan het nemen was van Lianne omdat hij het niet meer vol kon houden, om koud van te worden. We zijn met de groep in het hotel bij elkaar gaan zitten en thee gaan drinken om er over te praten. Natuurlijk wiste we dat de oceaan gevaarlijk was maar niemand had het gevoel dat we te diep in het water waren want je kon gewoon staan maar dan blijkt dat het toch dat deze oceaan een onvoorspelbaar iets is. Het leek wel een klein tsunami waardoor het water opeens een meter hoger is, heel raar.
De meeste bleven in het hotel om ‘s avonds te eten maar wij zijn met een kleine groep van 8 personen naar een visrestaurant Chez Mama Cilacap, aanbevolen door de Lonely Planet, geweest. We hebben met 6 personen krab gegeten en die was heerlijk om letterlijk je vingers bij af te likken. De meiden hadden heerlijke garnalen. De krab koste € 5,-- p.p. en de garnalen € 4,-- dus dat was weer een koopje.
Het slapen viel nog niet mee want de film kwam iedere keer terug en het waaide behoorlijk dus je hoorde de hele tijd die enorme golven op de achtergrond. Ik hoorde ’s nachts ook nog iets kraken van plastic op de kamer maar had geen zin om er uit te gaan. Was alles bij elkaar een kort nachtje.

Donderdag 28 juli 2011
Als eerste op onderzoek naar het gekraak van gisterenavond. In de prullenbak zat niks. Toen de tas met etenswaren. Meteen sprong er een tjik tjak uit, een kleine hagedis. Natuurlijk schrok ik met kapot. Die beesten zitten overal en doen niets maar je schrikt wel als je aan de tas zit en er springt er één uit. Toen nog een keer naar de tas en daar sprong nummer twee eruit. Peter heeft toen de tas omgegooid en op nummer drie kwam iets zwaars en die verloor meteen zijn staart. Die staart bleef daarna bewegen wat een raar gezicht was. De beesten zijn uiteindelijk af gekomen op bananen die in de tas zaten.
Om 7 uur weer vertrokken met de bus richting Yokyakarta, een lange hele lange rit en het begin is over hele een slechte weg met enorme hobbels en gaten. We stoppen alleen om te eten en even te plassen. Voor Yokyakarta ligt de Borobudur, een boeddhistische tempel gebouwd rond 780 na chr. Meer dan 2 miljoen steenbrokken zijn er voor gebruikt die allemaal op kunstzinnige wijze zijn bewerkt. Deze tempel is al snel na de bouw helemaal vervallen omdat de boeddhisten toen verdreven zijn door het hindoeïsten naar Sumatra. Uiteindelijk is met in 1973 onderleiding van de Unesco begonnen met de restauratie en een geavanceerd waterafvoersysteem was van groot belang. De Borobudur bestaat uit 10 terrassen en weerspiegelt de drie werelden: de begeertewereld , de vormwereld en vormloze wereld. Alle muren staan vol met afbeeldingen die allemaal een legende uitbeelden. Op de Borobur staan ook 368 Boeddhabeelden die via de handen bepaalde symboliek uitbeelden. Bovenaan zijn nog drie ronde terrassen bevinden zich 72 mini stoepa’s ( een soort klokken) en in elk ervan zit een boeddhabeeld. Helemaal bovenaan is de hoofdstoepa en dit is het symbool voor verlichting en bekroning. De tempel, eigenlijk is het natuurlijk geen tempel want Boeddhisme is ook geen geloof maar een levenswijze, was weer prachtig en indrukwekkend om te zien. Het was jammer dat we er laat op de middag waren want het licht was niet optimaal en op 17.00 uur ging alles al sluiten. Bij de uitgang werden we bestormd met souvenir verkopers en de meiden hebben verschillende boeddha’s gekocht voor de vriendinnen, een boeddha weggeven brengt tenslotte geluk.
Met de bus nu Yokyakarta in en naar het hotel. Ondanks dat we laat waren lagen de kinderen weer snel in het zwembad en hebben we bij het hotel gegeten. De kamers waren dit keer echt heel matig. Niet goed schoon en er hing een chemische lucht. We nemen het maar voor lief want iets anders is er niet.

Vrijdag 29 juli 2011
Ik was al vroeg wakker en internet werkte zodat ik mama al vroeg heb kunnen feliciteren met een mail. Ook kon ik weer 2 verhalen plaatsen bij het reisverslag.
Vandaag om 9 uur vertrokken met de bus ( lekker wat kunnen uitslapen) naar Kraton, het paleis van de sultan. Het is een zeer onoverzichtelijk paleiscomplex waar we werden rondgeleid door een oude gids die op een prachtige manier Nederlands sprak.
Hierna zijn we door gewandeld naar Taman Sari, dus was het lust het koninklijke lusthof. Hier ging de sultan met zijn vrouwen of vriendinnen zwemmen.
Toen we daarna richting de Prambanan reden zagen we nog de Gunung Merapi liggen. Dit is de meest actieve vulkaan van de wereld en 4 maanden geleden is deze nog uitgebarsten. Onderweg hadden we daar al de gevolgen van gezien, allemaal ingestorte huizen en enorme rotsblokken.
De Prambanan is een Hindoeïstische tempel en is gebouwd nadat de Boeddhisten naar Sumatra waren verdreven en was een soort reactie op de Borobodur. Dit was rond de 9e eeuw. Er zijn drie grote candi’s – hoofdtempels – en deze zijn gewijd aan drie goden. De middelste is de grootste en deze is gewijd aan Shiva, de godin van de verwoesting maar ook van de weder opbouw. Aan de ene kant is de tempel van Brahma en aan de andere kant vanVishnu. Tegenover deze tempels staat weer een kleine tempel met hierin het rijdier van deze god. Alleen het beeld van Nandi – de stier van Shiva is er helaas nog. Verder staan er nog allerlei andere kleine tempels en alles is heel rijk versierd met afbeelding. Wij vonden de Prambanan nog mooier dan de Borobudur omdat het allemaal wat sierlijker en dus ook vriendelijker overkomt. Toen weer naar het hotel en mama bellen. De verbinding is prima er is geen enkele echo. Daarna met de rikja naar een restaurant. We waren met een wat kleinere groep van 14 personen omdat er geen plek was voor de hele groep. De meeste hebben pizza gegeten wat heerlijk was. ’s Avonds Rian nog gebeld en gezellig bij gekletst. Omdat het morgen een vrije dag is kunnen we lekker uitslapen, als dat gaat lukken want om 5 uur beginnen 4 moskeeën rond ons hotel met zingen.

Zaterdag 30 juli 2011
Om 9 uur gaan ontbijten en daarna met de riksja naar Jalan Malioboro om te winkelen alleen maakte de bedjack rijders even een tussenstop bij een wajang verkooppunt. De jongens krijgen daar geld voor maar we hebben aangegeven dat we dat toch niet zo leuk vonden. Een flinke tijd langs alle kraampjes gelopen maar ze verkopen allemaal het zelfde en echt bijzonder souverniers hebben we niet gevonden. In een soort warenhuis nog wel een leuke gala jurk voor Jiska kunnen kopen, was precies haar maat. Onze riksja jongens blijven keurig op ons wachten want dan hebben ze weer een ritje. Toen gevraagd of ze ons nog naar een echt batikfabriekje konden brengen. Was erg leuk, we kregen helemaal gedemonstreerd bij werkende mensen hoe de batik werd gemaakt. Was heel interessant. We waren met een groep van 17 personen en in de winkel van de batik hebben we verschrikkelijk veel plezier gehad omdat we allemaal ons sarongs hebben laten omknopen. We hebben er uiteindelijk ook nog 7 gekocht en ook goed de prijs kunnen verlagen. Was weer een leuke ervaring.
Toen weer snel naar het hotel zodat de meeste konden gaan zwemmen. Catharine, Jannie, Lianne en ik zijn nog naar de vogeltjesmarkt gegaan. De kooitjes waren het leukste want de dieren waren maar erg zielig.
Vanavond gegeten bij Via Via met de hele groep. Dit is een Belgisch restaurant en we hebben heerlijk en heel gezellig gegeten. Morgen om 6 uur vertrekken we richting vliegveld om om 8 uur naar Bali te vliegen. Onze tijd op Java zit er weer op en we gaan een nieuw avontuur te gemoed. Het is ook goed dat we gaan want op Java zijn de meeste mensen moslim en maandag begint de Ramadan en dat ligt het hele leven hier plat. Zoals wij het nu gezien hebben is Sumatra meer puur en authentiek en heel veel mooie natuur. Java is ook prachtig maar is meer ontwikkeld en heeft meer cultuur. We zijn heel nieuwsgierig naar Bali we hebben er weer zin in.